तोरणा ते राजगड प्रवास सह्याद्रीचा भाग-५ १ जानेवारी ची रम्य पहाट उजाडली. पहाटेचे सहा वाजले होते. आज सगळे न सांगता झोपेतून उठले होते. आता लक्ष होते सुवेळा माची. नवीन वर्षाचा सूर्योदय पाहायला सगळेच आतुर झाले होते. सामानाची बांधोबंध करायला अर्धा तास लागला. सर्वांच्या Sack मंदिरात एकाच ठिकाणी ठेवून आम्ही सुवेळा माचीकडे चालायला लागलो. अंधाराची चादर काढून तो सहस्त्ररश्मी कधी येतोय असे सगळ्यांचे झाले होते. अर्ध्या तासात आम्ही सुवेळा माचीला पोहोचलो. हळूहळू पूर्वेकडचे आकाश गुलाबी रंगात उजळू लागले. तो लालबुंद गोलाकार तुकडा क्षितिजावर हळूच डोकावू लागला. वर सरकू लागला. क्षणार्धात आकाशात वर झेपावणारा तो तेजोनिधी लोह गोल पाहून सारे हरखले. मग काय, सर्वांचे कॅमेरे सुरु झाले तो क्षण टिपण्यासाठी. त्यात धुक्याची चादर पांघरलेला सह्याद्री अजून निद्रेतच आहे कि काय असा भास होत होता. धुक्यात हरवलेल्या सह्याद्रीचे रुप विलक्षण दिसत होते. त्यात सुवेळा माचीवर पडणारी सूर्यकिरणे मोहून टाकत होती. सुवेळा माचीच्या बुरुजावरून सगळेजण सूर्योदय पाहत होते.. तसा तो दिनकर हळू हळू वर सरकू लागला. घड्याळात ८ वाजलेले कळलेच...